Kenia

Hier een blog vanuit een lounge op het vliegveld van Nairobi. Het is hier 00.15 momenteel en dus 2 uur later dan in Nederland. Ik ben intussen heel wat uurtjes wakker, want ondanks het relaxen gisteravond, heb ik vannacht echt geen oog dicht gedaan. Vanmorgen om 8 uur met de Shuttlebus vertrokken naar Schiphol. Bij het afgeven van mijn koffers was ik best bang dat mijn koffers teveel zouden wegen. Ik had natuurlijk in mijn eerste blog voorspeld dat ik 46 kilo (2x23) aan ruimbagage zou gaan meenemen. Ik zat hiermee aardig in de richting, 45 kilo schoon aan de haak... 10 kilo meer dan Emmaly, verschil moet er zijn... 🙈 Van schrik liet ik mijn paspoortboekje bij de incheckbalie liggen en stond ik met alleen mijn paspoort bij mijn uitzwaaicomité. Dus weer maar terug om het verloren voorwerp op te gaan halen.. Verder verliep alles zonder problemen, al moest de tas van Emmaly nog even leeg gehaald worden bij de douane, omdat er een reep Tony Chocolonely in zat.. Hoe erg kan het zijn?! 
In het vliegtuig heel voorzichtig de eerste (hele korte) gesprekjes gevoerd in het Engels. Ik hoop maar dat ik dat heel snel gewend ben en het me wat makkelijker afgaat! 

Bij aankomst in Nairobi was het vooral heel erg warm op het vliegveld. Liep ik dan met mijn skisokken (die in het vliegtuig erg fijn waren!) en 2 vesten aan, omdat mijn spullen anders niet in mijn tas pasten... Bij de douane opnieuw alles uit en weer aan moeten trekken.. Dat geheel leverde klotsende oksels op..  

Intussen hangen mijn oogleden wat op half 7, na zoveel uur wakker geweest te zijn. Het ziet er helaas niet naar uit dat daar de komende uren veel verandering in gaat komen. Ik zit, zoals ik eerder schreef, in een lounge op het vliegveld, opgefrist en wel, op een heerlijke stoel.. Ik ga zo 2 van die stoelen tegen elkaar aanzetten, zodat ik kan proberen nog even de binnenkant van m'n oogleden te bekijken.. Om 7.40 lokale tijd (over zo'n 6 uur) vlieg ik van Nairobi naar Lilongwe. Daar worden Emmaly en ik opgehaald door sister Florence, zij is hoofdzuster. Ik maak me nogal zorgen over hoe ik van A naar B kom met 45 kilo (nu ik het schrijf besef ik pas hoe vreselijk veel dat is) aan gewicht in mijn koffers, een rugtas en een camera.. Maar dat zijn zorgen voor morgen. Ik ben nu al opgelucht dat ik maar met 1 koffer terug naar huis ga over 4 maanden.. 
Nou ik ga even mijn ogen dichtdoen! Intussen schieten Emmaly en ik hardop in de lach, omdat er iemand heel hard ligt te snurken. Emmaly stelt voor om een flesje water leeg te gieten boven het hoofd van deze persoon.. 😂😂

Tot de volgende blog weer! 
Groetjes Eline