Blog 9-3 en 10-3

Blog 9-3 en 10-3:  

De zaterdagmiddag heb ik voor het grootste gedeelte op bed doorgebracht met muziek luisteren en wat huiswerk maken. Ik was te moe om iets anders te kunnen doen.. 
Penjani zorgde voor het eten. Toen ik vroeg of ik haar kon helpen, zei ze dat ik mocht kijken hoe zij het eten klaarmaakte, zodat ik het de volgende dag zelf kon doen. Ze maakte weer dezelfde groenten klaar als vrijdag, wat overigens geen courgette was, maar ‘eggplant’, met wat hardgekookte eieren erdoor. Het was weer erg lekker! Ik heb nogmaals benadrukt dat ik weinig vlees eet en van ‘veggies’ houd.. Dus vanavond mag ik aubergine met tomaat en (veel) zout klaarmaken. Ik moet het wel precies op dezelfde manier doen als Penjani het deed, anders vind ze het niet lekker. Ik ben benieuwd. Ik heb meteen maar aangegeven dat ik het niet fijn vind als mensen kijken naar wat ik aan het doen ben. Ze heeft beloofd me te zullen laten doen, dus ik ben benieuwd.  
Tijdens het koken hebben we het gehad over de taalbarriere en dat ik vaak niet begrijp wat er gezegd wordt. Penjani vroeg: ‘do you know what i like about you’? Euh, geen idee.. ‘You laugh so much, people in Malawi like it when you laugh, even when you don’t understand what they’re talking about’. Best wel grappig om te horen, want ik heb zelf het idee dat ik de afgelopen weken niet al te vrolijk geweest ben, doordat ik me echt niet super prettig voel in het gezin en qua gezondheid. Blijkbaar kom ik dan toch wel vrolijk over, dus dat is top.  

Vandaag (zondag) had ik echt weinig zin om vroeg mijn bed uit te komen, ook omdat ik niets had afgesproken over het naar kerk gaan en het vrij onduidelijk was op welk tijdstip de kerkdienst begon en hoe laat we dan zouden moeten vertrekken. Om 8 uur hoorde ik iedereen nog rondlopen, terwijl ze me verteld hadden dat de dienst om 7 uur begon, dus ik dacht: ze zullen vast niet gaan vandaag. Toen ik rond 8.40 in de huiskamer kwam, bleek dat ze op het punt stonden om te vertrekken. Als ik dat had geweten, had ik wel mee kunnen gaan. Maar ik heb erg genoten van het feit dat iedereen weg was, omdat dit echt bijna nooit voor komt. Er stond gekookte cassave voor me klaar, die ik niet opgegeten heb. Dat is echt zo droog en gewoon bijna niet weg te krijgen. Gelukkig had ik nog wat (inmiddels erg droge) crackers en een potje pindakaas. Dus hier heb ik lekker van gegeten. Toen ik merkte dat er weer water uit de kraan kwam, heb ik de afwas gedaan, met koud water en zonder zeep. Hoe schoon zou het zijn?? 😉  
Verder heb ik mijn uniform en wat kleding gewassen. Ik had geen idee of dit mocht op zondag, maar ik was gister vergeten mijn uniform te wassen, dus ik moest wel.. 😉 Het doen van de was is best zwaar trouwens. Mijn polsen zijn het uitwringen van al die kledingstukken echt niet gewend. Toen ik merkte dat er na het doen van mijn was nog steeds water uit de kraan kwam ben ik gaan douchen. Het enorm koude water went echt niet! Brrr.. 

Toen Penjani terug kwam uit de kerk, was ik erg blij dat ik niet meegegaan was. Ze vertelde dat het erg druk was in de kerk, omdat de president en zijn gezin uit Lilongwe aanwezig waren in de kerk. Het is hier de gewoonte dat ‘visitors’ gevraagd worden op te staan en voorgesteld worden in de kerk. Echt zo niet mijn ding, zeker niet als het erg druk is. Intussen verteld Penjani me dat het zo druk was dat er mensen buiten moesten zitten, maar dat zij zo’n belangrijk persoon is, dat er voor haar een stoel gehaald werd en ze een plekje binnen kreeg.. Wat een vrouw….  

Ik heb gevraagd of het ‘allowed is to do laundry on Sunday’. Eigenlijk mag je alles doen op zondag, zolang je maar naar de kerk gaat. Ook vertelde Penjani dat Sister Florence een non is en zij dus niet mag trouwen en dus ook geen kinderen heeft. Ze mag niet bij haar familie wonen en als ze ziek is wordt ze verzorgd door mensen van de kerk. Bijzonder.. 

Tussen de middag mocht ik kiezen of ik ‘chips’ of Nzima wilde.. Die keus was niet heel erg moeilijk moet ik zeggen. Friet natuurlijk. Ook Emmanuel koos hiervoor. Penjani en Daniel eten Nzima. Toen Penjani begon met het schillen van aardappelen, dacht ik: hee dat kan ik ook.. Dus ik heb mijn eigen puntmesje gehaald, want de vleesmessen waarmee ze hier aardappels schillen zijn me iets te groot, en heb ik meegeholpen. De in frietjes gesneden aardappels worden eerst in de waterkoker gekookt voordat ze gebakken worden, wat een uitvinding.. Nu snap ik wel waarom er altijd zo’n vieze smaak aan het water zit. In de waterkoker worden dus ook allerlei producten gekookt, niet alleen water.. Na het koken wordt er zout toegevoegd aan de frietjes en worden ze gebakken in een koekenpan. Weet ik dat ook weer. Bij de ‘chips’ kreeg ik ‘cabbage’. Hier zat iets van mayonaise door en tomaten. Lekker hoor!  

Waar ik de afgelopen weken nog niet over geschreven heb is de geur en het geluid hier.. Het is natuurlijk lastig om een geur over te brengen op papier, maar het ruikt hier altijd naar eten. Vooral de vislucht is erg aanwezig. Overal in de stad wordt eten verkocht of klaargemaakt. Afvalcontainers kennen ze hier bijna niet. Wij nemen ons afval altijd mee in onze rugzak, zodat we dit bij Shoprite weg kunnen gooien, omdat hier wel een aantal containers staan. De lokale mensen verbranden volgens mij al hun afval, ook plastic. Hierdoor ruikt je hier ook altijd een rooklucht. Mijn schone was hangt buiten aan de waslijn en mijn broer zit er naast te koken op vuur. Dus je kan wel raden waarnaar mijn was vanavond ruikt.  

Vandaag is het redelijk rustig rondom het huis, maar gister.. Ik werd niet goed van de herrie. Onder mijn raam waren een hoop kinderen aan het spelen. Het is hier heel gewoon om hard te roepen, ook als dat totaal niet nodig is. Ook wordt er vaak heel luidkeels gelachen. En dan hebben we nog de honden. Soms vanuit het niks lijkt het wel alsof er 10 honden aan het vechten zijn, zo gaan ze tekeer. ’s Nachts gebruik ik oordoppen, maar die raak ik regelmatig kwijt. Verlang alleen al hierom soms best wel naar mijn eigen rustige huisje in een rustige, geurvrije buurt moet ik zeggen..  

Vanmiddag heb ik een verslagje getypt voor school en wat gekletst met mensen in Nederland. Ik ben tegenwoordig erg fan van het sturen van spraakmemo’s. Lekker lullen zonder dat iemand iets terug zegt.. 😉 Verder weer op bed gelegen vanmiddag, m’n energielevel bevindt zich ergens below zero ofzo..  

Dat was het wel weer voor vant weekend. Nu afwachten wat komende week me gaat brengen, een hele hoop vermoed ik.. Jullie gaan er weer van horen! 

Groetjes Eline