Blog 8-5

Blog 8-5:

Vanmorgen op stage ben ik samen met Anne, Bregje en Emmaly naar Chrispine gegaan om te overleggen over het schilderen van de ruimte bij peads. Emmaly en ik waren eigenlijk niet meer van plan om dit te doen, omdat we echt nog veel te doen hebben voor school. Maar de meiden willen ons helpen, dus zijn we nu toch aan het kijken naar de mogelijkheden. Chrispine vertelde dat het ziekenhuis iemand heeft die schildert, hij gaat met deze persoon overleggen en daarna kunnen we onze plannen aan deze persoon voorleggen. Ik ben erg benieuwd. Chrispine legde uit dat het ziekenhuis, onder andere door het lage patiëntenaantal, geen geld heeft voor dit soort dingen. De overheid betaald maar een deel van de lonen van de medewerkers, dus het ziekenhuis moet hier zelf ook een deel van betalen, daardoor houden ze weinig geld over voor het onderhoud van het ziekenhuis. 
Verder verliep de dag op stage erg rustig. Er waren weinig patiënten. Aan het einde van de morgen kwam er een vrouw kleding verkopen aan het personeel, die vanalles gingen passen, gewoon tijdens werktijd.  
Tijdens de lunch hebben we rijst gegeten met pumpkin, cabbage en tomatoes, made by me. Het was weer erg lekker moet ik zeggen. Het wordt hier erg vreemd gevonden om rijst te eten met pompoen. Pompoen wordt hier gekookt en dan zo gegeten zonder iets erbij. Je schept dan met een lepel de pompoen leeg. 
Na de lunch was er echt helemaal niets te doen. Ik heb buiten op een muurtje gezeten samen met een collega en we hebben heerlijk gekletst over vanalles. Ik kwam erachter dat hij hier werkt als vrijwilliger en niet in dienst is. Bijzonder voor iemand van 24 jaar. 
Er werd een meeting gehouden op MCH vanmiddag. Toen mijn collega erachter kwam dat dit over de politiek ging, zei hij: laten we erbij gaan zitten. Er werd in Tumbuka gesproken, dus ik had geen idee wat er besproken werd. Na een minuut of 10 werd iedereen die aanwezig was geteld door Chrispine. Vervolgens werd er geld verdeeld, zodat iedereen een bepaald bedrag had. Ook ik, ik had geen idee wat hiervan de bedoeling was. Uiteindelijk bleek dat ik dit geld mocht houden, omdat ik aanwezig geweest was bij de meeting. De politieke partij probeert op deze manier stemmen te winnen. Niet echt correct, maar dit is Malawi. Ik weigerde het geld in eerste instantie aan te nemen, maar ik kreeg de uitleg dat het hier echt niet oké is om geld te weigeren. Oeps.. Zo heb ik dus een 800 kwacha verdiend door aanwezig te zijn bij een meeting. Bijzonder..
Na de knock off zijn we naar de gym gegaan. We waren op tijd van de keer. De yogales van vandaag was weer echt gericht op kracht. Veel ‘planken’ en dat soort oefeningen. Ik moet zeggen dat ik echt niet sterk genoeg ben om dit volledig mee te kunnen doen, maar voorruit.. 
De taxi die we op de terugweg namen, stopte bij de nursing school, dus vanaf hier zijn we gaan lopen naar huis. Toen er een auto voorbij reed, zag ik van een afstand iets liggen langs de weg. Het was te donker om te zien wat dit was, maar ik vermoedde een persoon. Toen ik dit tegen Maggie zei pakte ze mijn arm vast. Ze zei: laten we naar Blessings (een collega die vlak bij ons woont) lopen en hem om hulp vragen. We waren er intussen achter dat het inderdaad een persoon was die echt op nog geen halve meter afstand van de rijbaan lag. We zijn Blessings gaan halen en met z’n drieën naar de persoon toe gelopen. Mijn eerste vraag was: ademt hij nog? Ik kon dit vrij slecht zien, maar dit bleek gelukkig het geval te zijn. Hij rook ontzettend naar drank. We hebben hem opgepakt en weggedragen van de weg. De jongen was niet aanspreekbaar, wel deed hij af en toe zijn ogen open als ik met mijn zaklamp in zijn ogen scheen. Intussen stonden er nog meer personen rondom de jongen en werd er in Tumbuka overlegd wat er gedaan kon worden. De jongen bleek niet bij zich te hebben, geen telefoon, geen portemonnee. Ik heb het idee dat het zo zou kunnen zijn dat de jongen bestolen is en uit een auto geduwd is. Hij lag echt zo dicht bij de weg, het is een wonder dat er niemand over hem heen gereden is. Uiteindelijk hebben we de jongen in de berm achtergelaten om zijn roes uit te kunnen slapen. Dit voelde niet heel goed, maar ik wist ook niet wat we anders konden doen. Hem naar het ziekenhuis brengen kon niet, want dan zou hij moeten betalen en hij had geen geld bij. Misschien heeft hij dit ook wel helemaal niet. We zijn dus maar gewoon naar huis gegaan. Na een tijdje werd Maggie gebeld door Blessings, hij vertelde dat de jongen weg was. We weten niet hoe, waarheen en door wie (want het is echt onmogelijk dat hij zelf opgestaan is, daarvoor was hij veel te ver heen), laten we hopen dat het goed gekomen is met hem. 
Wel weer een bijzondere situatie om mee te maken..

Fijne dag weer! En drink vooral niet teveel alcohol! 😉

Groetjes Eline