Blog 3-4

Blog 3-4:

Het heeft vandaag echt de hele dag geregend, dit maakt de temperatuur echt alles behalve aangenaam. Ik heb daarom vanmorgen maar een vest aangetrokken over mijn uniform, want in het ziekenhuis werk je eigenlijk in de buitenlucht. Toen ik de traumakamer binnen stapte met de opmerking: ‘it’s freezing’ en één van de artsen zag dat ik een vest droeg, vroeg hij me waarom ik een ‘pullover’ droeg, want ik ben toch gewend aan deze temperaturen doordat ik uit Nederland kom?! 😉 Het is wel echt opvallend dat veel mensen op dagen als deze meteen een winterjas aantrekken.
Ik heb vandaag weer vooral wondzorg gezien. Ik heb erover nagedacht of ik dit zelf zou willen doen, maar ik sta niet achter de manier waarop dit hier gedaan wordt, maar wil het ook niet anders doen dan ze hier gewend zijn, dus ik denk niet dat ik dit zelf ga doen. 
Vandaag kwam het jongetje met de oppervlakkige brandwonden weer langs voor het schoonmaken van de wond en nieuw verband. De manier waarop dit gedaan werd is zo ruw en onvoorzichtig, dat ik het idee heb dat de geheelde huid hierdoor weer kapot gemaakt wordt.
We zijn vandaag gaan vragen om de ‘rekening’ van onze ziekenhuisopname: 41.000 kwacha.. Dat is 50 euro. Best prijzig voor hier. Dit komt omdat ze ons, zonder daarover uitleg te geven en ons de keuze te geven, naar de duurste afdeling gebracht hebben. Niet zo netjes.. Ik heb meteen maar een berichtje gedaan naar mijn zorgverzekering met de vraag of ik deze kosten kan declareren en wat hiervoor nodig is. Want een echte rekening is er niet. Op ons dossier staat geschreven welke zorg en producten we gebruikt hebben en wat dit kost. Ik zal een foto hiervan toevoegen, zodat het wat duidelijker is hoe dit eruit ziet. Dan is het vast ook te begrijpen dat ik dit niet kan indienen bij de zorgverzekeraar.  
Ik heb vanmiddag mijn laptop meegenomen naar stage, omdat de middagen zo rustig zijn op de afdeling. Ik heb een uurtje in een kantoortje gezeten om aan een opdracht voor school te werken. Hierdoor ging de tijd een stuk sneller dan de afgelopen dagen. 
Maggie en ik hadden afgesproken dat we vandaag met de taxi naar Shoprite zouden gaan, want het brood was op en we hierna naar de sportschool zouden gaan. 
Eer dat we thuis vertrokken was het 5 uur, we stapten in een taxi, maar moesten nog wachten tot deze vol zat. Terwijl we zaten te wachten, zag ik dat er op straat, vlak voor het ziekenhuis een man richting het ziekenhuis gedragen werd. Zoals de man erbij hing in de armen van de drie mannen die hem droegen, leek het me dat hij niet meer echt bij bewustzijn was. Ik maakte Maggie alert op de situatie, maar ze bleef gewoon in de taxi zitten, ook de verpleegkundige die naast de taxi stond deed niets. Ik wist op dat moment ook even niet zo goed wat ik moest doen, dus ik ben ook maar blijven zitten. Stom achteraf, want wie weet hoe hard de man hulp nodig had.. Gelukkig was hij redelijk dicht bij het ziekenhuis, maar toch.. 
Affijn, bij de supermarkt aangekomen, bleek dat het brood nog in de oven zat, dus we moesten wachten tot het klaar was. Ik merk dat het me erg frustreert als we te laat bij de sportschool aankomen. Ik wil graag opschieten als we aan de late kant zijn, maar dat gaat niet, want Maggie doet alles op haar dooie gemakje. Als we na het sporten weer thuis zijn, wil ik graag even snel douchen en wat eten klaarmaken, zodat ik op tijd naar bed kan, maar ook dit gaat niet, doordat Maggie alles rustig aan doet. 
De frustratie en onrust die me dit oplevert is erg vervelend en ik twijfel daarom of ik naar de sportschool wil blijven gaan. Ik heb overwogen om zelf wat eerder te gaan, zodat ik op tijd ben en naar huis kan zodra de les afgelopen is. Maar de sportschool is best een eindje weg en vaak moeten we ook nog een stukje lopen. Omdat het al donker is als we terug gaan, is dit geen optie. 
Toen het brood gebakken was en we weer buiten stonden was het 10 voor 6. Ik had geen enkele zin meer om nog naar de les te gaan voor minder dan een half uur. Gelukkig zei Maggie dat ze hoofdpijn had, waardoor ik gemakkelijk kon voorstellen terug naar huis te gaan in plaats van naar de sportschool. Nadat Maggie me gevraagd had of dat voor mij oké was, zijn we naar huis gegaan. Hier heeft Maggie Nzima klaargemaakt en tijdens het eten heb ik Maggie verteld dat ik twijfel of ik naar de sportschool wil blijven gaan en heb ik uitgelegd waarom. Ze gaf aan in het vervolg wel iets vroeger te willen, zodat we op tijd zijn en we direct na afloop van de les naar huis kunnen. Ook had ze het erover om voorafgaand aan de les al wat ‘exercises’ te doen, zodat we halverwege de les naar huis kunnen. Dat vind ik dan weer niet zo prettig, maar goed.. We hebben afgesproken dat we in het weekend gaan zorgen dat er voldoende boodschappen zijn voor de hele week, zodat we hier door de week niet meer om hoeven. Dus ik ga het nog maar even aanzien, want ik vind de lessen eigenlijk te leuk om ermee te stoppen. En ik kan er natuurlijk altijd voor kiezen om maar 3 of 4 dagen in de week te gaan, in plaats van 5 dagen. Ik hoop dat het gaat werken! Deze situatie maakt dat ik voor het eerst echt tegen de cultuurverschillen aanloop en ik me echt hartstikke Nederlander voel in Afrika. Dit voelt echt alles behalve prettig en maakt dat ik op een negatievere manier ga kijken naar de Afrikaanse cultuur. Dit is het laatste dat ik wil, dus als het niet veranderd moet ik er maar gewoon mee stoppen, hoe jammer ik dat ook vind. Maar goed, ik hoop dat dit niet nodig is. 

Fijne donderdag!

Groetjes Eline