Blog 19-3

Blog 19-3:

De dag begon erg vroeg vandaag, omdat we onze koffers naar onze nieuwe adressen gebracht hebben. We hadden begrepen dat de nurses om half 7 naar het ziekenhuis vertrokken, dus wij stonden rond half 7 met koffers en al voor de deur, toen bleek dat ze pas om half 8 vertrokken.. Dus beide nurses waren nog erg slaperig, maar vonden het prima. 
Op stage was er vandaag echt helemaal niets te doen. Er was 1 patiënt, maar die was ‘improving’, dus daar hadden we geen werk aan. De qualified nurse die vandaag de afdeling runde, is altijd erg actief vergeleken met alle andere nurses die ik aan het ‘werk’ gezien heb. Zij zette alle 6 studenten, inclusief mij, aan het schoonmaken. De hele afdeling werd gepoetst, al valt er weinig eer te behalen aan de meubelstukken die er staan. Eén nachtkastje viel zelfs uit elkaar toen ik het wilde schoonmaken. De lappen die gebruikt worden om schoon te maken, worden overal vandaan gehaald en niemand weet waar de lappen allemaal al geweest zijn en welke vieze dingen ze allemaal al gezien hebben.. Maar goed, alles oogde in elk geval schoner dan voordat we de lappen eroverheen haalden.
Tussen de middag ben ik samen met Maggie naar huis gegaan. Hier kreeg ik een sandwich met tomaat, sla en ceddar, ik at een boterham met de pindakaas die ik zelf gekocht had en kreeg een bakje yoghurt. Prima lunch vond ik, na een aantal weken voornamelijk rijst als lunch gegeten te hebben. 
De middag bestond eigenlijk vooral uit wachten. Volgende week ga ik gelukkig naar een andere afdeling, ik vermoed dat het daar een stuk drukker is. 
Het vervelende aan het wachten is vooral dat ik niet kan meepraten met de studenten. Ik heb dit aangegeven en hierna werd er gelukkig wat meer in het Engels gesproken. De gesprekken met de studenten zijn vaak echt heel erg leuk en leerzaam. 
Om kwart voor 5 mocht ik naar huis, dus ik ging op zoek naar Maggie die op de Female ward werkt. Zij was nog niet klaar, want de nachtdienst was er nog niet. Ik heb tot kwart over 5 in het ziekenhuis gezeten en was het echt hartstikke zat, dus voortaan vraag ik maar om de sleutel zodat ik alvast naar huis kan. 
Bij thuiskomst begonnen we bijna direct met koken. Ik moest de afwas doen, buiten op mijn hurken. Ik verlangde wel even naar mijn eigen keuken moet ik zeggen. Voordat ik klaar was met de afwas, moest ik opeens mee om tomaten te gaan kopen. Aan het einde van de straat zitten een aantal vrouwen in het gras die groente verkopen. Ook namen we een groente mee die hier heel veel gegeten wordt, ze noemen het ‘chinese’. En toen opeens snapte ik wat het was: paksoi. Dat wordt hier bijna elke dag gegeten. We kookten op de binnenplaats op een pot met houtskool. Het duurde werkelijk tot 8 uur eer dat we klaar waren. Eerst moest de kip gekookt worden, toen moest de kip gebakken worden, toen de groente (ui, tomaat en paksoi), vervolgens moest er van tomaat een sausje gemaakt worden voor de kip en hierna moest de Nzima nog gemaakt worden. Alles moet op één pot gekookt worden, dus het is vooral wachten tot het eten klaar is en het volgende op het vuur gezet kan worden. Het is hier al vroeg donker, dus de buitenverlichting ging aan. Dit zorgde ervoor dat we belaagd werden door enorme vliegende dieren. Ik zou het willen omschrijven als een kruising tussen een libel en een grote vlieg. Ze hebben enorme vleugels. 
Over dieren gesproken, hier in huis zitten enorm veel mieren. Ook in mijn slaapkamer. Ze kruipen zelfs mijn koffers in, terwijl deze dicht zijn. Van de week maar even iets kopen tegen mieren, want het is echt niet prettig dat steeds alles onder de mieren zit. 
Het eten smaakte me erg goed. Ik begin Nzima intussen zelfs een beetje lekker te vinden. Ik heb maar meteen aangegeven dat ik erg graag op tijd naar bed ga, in de hoop dat we in het vervolg niet later dan 8 uur klaar zijn met koken. Mijn bed hier ligt lekkerder dan mijn bed bij Penjani, ik moest het plastic eraf halen, dus volgens mij is het matras nog nieuw. Ik slaap hier zonder klamboe, omdat het huis erg hoog is en ik met geen mogelijkheid bij de balk die boven mijn bed hangt kan. Muggen zijn er toch niet.. Ik slaap in een dekbedhoes of in een lakenzak, ik weet zeker dat ik deze niet meer mee terug naar Nederland hoef te nemen, want elke keer als ik me omdraai, scheuren ze een stukje verder.. 
Ik heb trouwens intussen ook gehoord van de orkaan die in Mozambique, Zambia en Malawi gewoed heeft en veel slachtoffers gemaakt heeft. Hier hebben we er vrijwel niets van meegekregen. Afgelopen week was er één moment waarop het weer even omsloeg en het ineens erg hard waaide en regende, verder hebben we er hier niets van gemerkt gelukkig. Best wel beangstigend dat het er een aantal uur rijden hiervandaan, heel anders aan toe gegaan is. 

Fijne avond! 

Groetjes uit Malawi