Blog 16-4

Blog 16-4:

De dagen op peads zijn weinig inspirerend en hierover heb ik dus ook vrij weinig te melden. Wat soms wel grappig is, maar soms ook erg vervelend, is dat sommige kinderen erg bang naar me kijken. Ik begrijp het wel hoor, een mzungu die ook nog een wit uniform draagt.. Deze angstige blikken van de kinderen, zorgen vaak voor veel hilariteit bij de moeders, die dan juist proberen om hun kind naar me te laten zwaaien of iets tegen me willen laten zeggen. Soms levert dit wel leuke momenten op, maar soms is het ook erg vervelend. Afgelopen week gebeurde het zelfs dat een kindje iets over me zei, waarna echt alle moeders in de zaal hard moesten lachen. Ik versta natuurlijk niet wat er gezegd wordt, dus het voelde wel een beetje ongemakkelijk moet ik zeggen. Al leer ik hier wel heel erg, mede dankzij dit soort situaties, om lak te hebben aan wat anderen over je denken of van je vinden. Alles wat Emmaly en ik doen en niet doen valt natuurlijk heel erg op, maar het kan me eerlijk gezegd niet zoveel schelen wat de mensen hier ervan vinden. We zijn nou eenmaal anders, doordat we blank zijn en doordat we in een totaal andere cultuur opgegroeid zijn. Wij moeten dealen met de manier waarop de mensen hier leven en passen ons hieraan aan, maar in sommige dingen moeten de mensen hier maar accepteren dat wij anders zijn en soms anders doen. Als ze dat niet willen of kunnen is dit hun probleem en niet het mijne… 

Maggie werkt tegenwoordig op de Labourward. Ik vind het erg vervelend  om daar naar binnen te gaan, ik hou niet zo van bevallingen en de vrouwen liggen hier niet in aparte ruimten. Het is één grote ruimte met alleen maar gordijntjes tussen de bedden van de bevallende vrouwen. Ik wacht dus tegenwoordig altijd maar tot Maggie klaar is om te gaan lunchen, zodat ik haar niet hoef op te zoeken om te vragen om de sleutel. Vandaag duurde het wel erg lang, dus 2 schoonmaaksters van de afdelingen vroegen me om bij hen te komen zitten om wat te eten. Ik kreeg een soort cake van bananen en bloem, best wel lekker. Ook kreeg ik een donut. Deze worden hier erg veel gegeten en lijken, ook qua smaak, heel veel op oliebollen. Ze zijn overal langs de weg te koop, dus we eten hier regelmatig oliebollen. 
Toen Maggie me eindelijk appte, bleek dat ze eerst naar de dokter ging. Ze had general bodypains en voelde zich niet lekker. Ze zou na het bezoek aan de dokter naar huis komen. Ik heb thuis wat gegeten en de afwas gedaan. Toen ik terug naar het ziekenhuis ging was Maggie nog niet thuis. Ik kwam haar halverwege tegen. Ze was op weg naar huis om haar medisch paspoort te halen. Ze rilde helemaal en had het erg koud, de MRDT (Malariatest) die ze gedaan had bleek positief te zijn. Ze is in de zon gaan zitten om te wachten en ik ben om haar paspoort gelopen. Hierna ging ze weer naar de dokter en kon ik niets voor haar doen, ze zou medicatie krijgen en dan naar huis gaan. 
Aan het einde van de middag liep ik naar huis, maar hier was niemand. Ik had een berichtje van Maggie dat ze in de treatmentroom van de OPD was. Dus ik ben weer terug gegaan naar het ziekenhuis, waar Maggie op een behandeltafel ziek lag te zijn. Ze voelde zich zichtbaar erg beroerd. Dokter Izak vertelde dat hij haar thuis was gaan opzoeken om te kijken hoe het met haar ging en dat hij haar naar het ziekenhuis gebracht had, omdat hij zag dat ze zich echt niet goed voelde. Arme Maggie. Ze kreeg vocht toegediend en het medicijn Artesunate. 
Emmaly en ik wilden graag om boodschappen en Maggie vond het goed als ik even weg ging. We zijn naar de supermarkt gelopen en hebben onderweg wat groente gekocht langs de weg. Nadat we onze boodschappen verzameld hadden, bleek er een storing te zijn met het netwerk, dus de computers deden het niet. We zijn maar gewoon in de rij gaan staan, achter me kwamen twee jongens staan die volgens mij iets teveel gedronken hadden. Ze bleven maar praten en kwamen steeds zo dichtbij me staan dat ze tegen me aan stonden, brrr.. Gelukkig was het probleem met de computers redelijk snel opgelost en konden we betalen en naar huis om te gaan koken. Maggie bleek intussen weer thuis te zijn. Het is verbazingwekkend hoe snel Artesunate werkt.
Emmaly en ik hadden bedacht dat we eiersalade wilden maken voor op het brood. Omdat Maggie ziek was moest ik natuurlijk koken, dus we hadden groente meegenomen om salade te maken en ik heb hierbij lekker frietjes gebakken. Het maken van de salade en de eiersalade was erg veel werk, omdat we dit deden voor Maggie en mij, maar ook voor Emmaly en haar gezin. Terwijl we bezig waren kwam Maggie vragen of ik haar alvast een beetje salade kon geven, want ze vond de komkommer zo lekker ruiken.. 😉 We konden uiteindelijk pas om 8 uur gaan eten. Gelukkig voelde Maggie zich goed genoeg om te eten. Ze genoot weer van de salade en vertelde me dat ze de salade ook wil maken als ze een keer op bezoek gaat bij haar moeder. We hebben het vanavond gehad over het verschil in gewoonten met betrekking tot maaltijden tussen Malawi en Nederland. Ik vertelde dat ik er in het begin erg aan moest wennen om met een volle stomach te gaan slapen. Dit vond Maggie best grappig, want hier is het juist de bedoeling dat je met een volle maag naar bed gaat. 
De eiersalade staat trouwens in de koelkast voor morgen, ik ben benieuwd.

Fijne dag weer allemaal! 

Groetjes Eline