Blog 11-4

Blog 11-4:

Mijn stagedag was weer niet zo heel boeiend eigenlijk.. Het is erg rustig op peads. Er zijn 5 patiënten die, buitenom het delen van wat medicatie en af en toe een canula plaatsen, geen zorg nodig hebben. 
Ik heb vandaag wel voor het eerst gezien hoe een bloedtransfusie gegeven wordt. We moesten het bloed gaan halen in het lab. We kregen een grote box mee, waarin het zakje bloed gelegd wordt, samen met een koelelement. Eenmaal op de afdeling, werd het infuus gevuld en aangehangen. De druppelkamer werd open gezet op een willekeurige stand, de druppelsnelheid werd hierbij niet geteld. Er werd ook niet gecontroleerd hoe de patiënt reageerde op het bloed. 

Ik had met Emmaly afgesproken, dat als we de matron tegen het lijf zouden lopen (hij loopt altijd het hele ziekenhuis door en is overal te vinden behalve in zijn kantoor), we dan zouden vragen of we vanmiddag gebruik mochten maken van het internet in de bibliotheek van de nursing school. Emmaly kwam hem tegen en kon hem deze vraag dus voorleggen, we kregen toestemming. We zijn eerst op het gemakje thuis gaan lunchen en daarna richting de nursing school gegaan. Hier werd ons verteld dat het internet niet werkte en dat er iemand bezig was dit te fixen. We zijn dus maar gaan zitten, in de hoop dat het internet weer zou gaan werken. Dit was helaas niet het geval. We zijn om 4 uur, zonder iets opgeschoten te zijn met onze CAT’s, maar weer naar huis gegaan. Welkom in Malawi… 

Ik heb nog maar even wat was weggewerkt, dat intussen trouwens weer hartstikke nat geregend is, en de afwas gedaan. Hierna heb ik besloten toch maar met Maggie mee te gaan naar de gym. Het grootste gedeelte van de aerobicsles heb ik mee kunnen doen, al was het wel op een heel rustig tempo. Ik voelde m’n kuit nog steeds na de kramp van de vorige nacht en was redelijk bang dat als ik me teveel zou uitsloven, ik weer kramp zou krijgen. 

Over het veranderen van de hal van de kinderafdeling.. Emmaly heeft, toen ze de matron tegen kwam, meteen ons idee voorgelegd. Hij reageerde er enthousiast op en we mogen met een concreet plan komen. Komend weekend gaan we als het goed is naar een Nederlands echtpaar dat hier al een aantal jaren woont. We willen hen vragen of zij weten op welke manier we aan materialen kunnen komen en wat zij denken dat er mogelijk is, zodat we volgende week met een plan naar Chrispine kunnen gaan. 

Een korte blog dit keer, volgens mij een opluchting voor iedereen die de blogs leest. Elke keer als ik 3 of 4 a-4tjes vol typ, voel ik me redelijk bezwaard door de tijd die ik hiermee ‘vraag’ van de lezers van mijn blog. Jullie hebben dus geluk vandaag! 😉😉

Fijne dag!

Groetjes Eline